อดีตหนุ่มเรียนดี จู่ ๆ หายตัวไป 10 ปี พ่อแม่เจอลูกสภาพใจสลาย รู้เหตุผลในวันที่สายไป

          อดีตหนุ่มเรียนดี จู่ ๆ หายตัวไป 10 ปี พ่อแม่ใจสลายหลังรู้เหตุผล ได้เจอกันในวันที่สายไป กลายเป็นเรื่องราวบีบหัวใจ เมื่อความคาดหวังกดดันชีวิตลูก 

          วันที่ 9 สิงหาคม 2568 เว็บไซต์ Soha รายงานเรื่องราวของ หวังกัง เด็กหนุ่มนักเรียนดีเด่นซึ่งเป็นเหมือนความหวังของครอบครัว แต่วันหนึ่งเขากลับหายตัวไปอย่างลึกลับ โดยที่พ่อแม่ไม่สามารถติดต่อได้ กระทั่งเวลาผ่านไป 10 ปี ความจริงในอดีตจึงปรากฏ แต่กว่าจะถึงเวลานั้นทุกอย่างก็สายเกินกาล กลายเป็นเรื่องใจสลายที่สอนใจครอบครัวอื่น ๆ ได้เป็นอย่างดี 

          หวังกัง เกิดมาในหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่มณฑลหูเป่ย์ ทางตอนเหนือของจีน พ่อของเขาเป็นครูมัธยมของโรงเรียนชน ส่วนแม่เป็นเกษตรกร ตั้งแต่วัยเยาว์พ่อของเขามักพร่ำสอนให้ลูกตั้งใจเรียน ปั้นลูกให้เป็นเด็กเรียนเก่ง ด้วยความคาดหวังว่าอนาคตที่สดใสของลูกชาย จะช่วยทำให้ครอบครัวหลุดพ้นจากความยากจนได้ 

          ยิ่งเมื่อลูกชายเข้าเรียนมัธยมปลายได้ด้วยผลการเรียนดีเยี่ยม พ่อก็เชื่อมั่นว่าลูกต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัยดัง ๆ ได้อย่างแน่นอน 

          อย่างไรก็ตาม ด้วยความกดดันด้านการเรียน ประกอบกับขาดความเอาใจใส่จากพ่อแม่ ในที่สุดหวังกังก็เริ่มออกนอกลู่นอกทาง กระทั่งปีสุดท้ายในชั้นมัธยมปลาย ครูประจำชั้นได้แจ้งพ่อแม่ของหวังกังให้ทราบถึงพฤติกรรมของเด็กหนุ่ม ที่เกียจคร้านและมักจะหนีออกจากหอพักไปเล่นเกมอยู่เสมอ 

          พ่อรู้เรื่องก็โกรธมาก เขารีบไปโรงเรียนและตำหนิลูกชายต่อหน้าเพื่อน ๆ ซึ่งหวังกังก็ยอมรับผิด และสัญญาจะกลับมาตั้งใจเรียนใหม่ จนในที่สุดเขาก็สอบเขามหาวิทยาลัยเทคโนโลยีอู่ฮั่น กลายมาเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยเพียงไม่กี่คนของหมู่บ้าน 

          แม้หวังกังจะเข้าเรียนภาควิศวกรรมเคมี ซึ่งไม่ต้องกังวลเรื่องการหางานหลังเรียนจบ แต่พ่อของเขายังไม่พอใจ พ่อมองว่าสถาบันดังกล่าวยังมีชื่อเสียงไม่มากพอ ต้องการให้ลูกสอบเข้าสถาบันอื่น แต่แม้พ่อจะกดดันอย่างหนัก หวังกังก็ไม่สนใจ เขาตัดสินใจเรียนที่นี่เพราะไม่อยากรอไปอีกปี 

          หลังเข้ามหาวิทยาลัย เด็กหนุ่มที่หลุดพ้นการควบคุมของพ่อแม่เริ่มติดเกมและแทบไม่กลับบ้าน จนเมื่อเข้าสู่ชั้นปีที่ 2 อาจารย์ที่ปรึกษาได้ติดต่อหาครอบครัว แจ้งว่าหวังกังมักโดดเรียนและสอบตกหลายวิชา มีโอกาสที่จะเรียนไม่จบ 

          คราวนี้แม้พ่อจะดุด่า แต่หวังกังก็ไม่คิดที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเอง ท้ายที่สุดเขาก็ไม่สามารถจบการศึกษาได้ตามกำหนด และเก็บข้าวของกลับบ้าน แต่ก็แทบไม่พูดคุยกับพ่อแม่เลย

          ไม่นานจากนั้น หวังกังขอออกไปทำงาน โดยสัญญาว่าจะกลับมาเรียนและสอบปลายภาคให้จบ พ่อตกลงและให้เงินลูกไว้ใช้จ่าย แต่หลังจากพ่อส่งลูกชายขึ้นรถไฟไปอู่ฮั่น หวังกังก็ตัดขาดการติดต่อไปอย่างสิ้นเชิง 

          ผ่านไป 1 ปี พ่อไปตามหาลูกที่มหาวิทยาลัย และพบว่าลูกชายไม่ได้กลับมาสอบปลายภาค ตอนนั้นเองที่พ่อแม่ถึงกับสิ้นหวัง เพราะไม่รู้ลูกหายไปไหน 

          ความจริงแล้ว หวังกังเอาเงินที่พ่อแม่ให้มาใช้ชีวิตอยู่ในร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ เขาหาเงินด้วยการเล่นเกม และดูแลบัญชีในเกมหลาย ๆ บัญชีพร้อมกัน ด้วยทักษะการเล่นเกมที่ยอดเยี่ยม เขามีแฟน ๆ ติดตามมากมายบนโลกออนไลน์ บางคนยังมาดูเขาเล่นเกมและถ่ายคลิปไว้ด้วย 

          อย่างไรก็ตาม การใช้ชีวิตแบบไม่ถูกสุขลักษณะในร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ทำให้สุขภาพของเขาทรุดโทรม เขาหาเงินได้แค่พอกิน แต่ไม่พอค่าเช่าห้อง แต่ละวันทำได้แค่นอนบนโซฟาเก่า ๆ สูดหายใจเอาอากาศอับ ๆ ลงปอด นั่งเล่นเกมทุกวัน วันละหลายชั่วโมง โดยแทบไม่ออกจากร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่เลย เป็นเวลา 9 ปี 

          แม้หวังกังจะมีอาการไอเรื้อรังอยู่หลายครั้ง จนเจ้าของร้านบอกให้เขาไปหาหมอ แต่หวังกังก็เมินเฉย ไม่ไปตรวจร่างกายเพราะหมกมุ่นอยู่กับการเล่นเกม 20 บัญชีที่ตัวเองดูแล 

          กระทั่งวันหนึ่ง หวังกังหมดสติที่ร้าน เจ้าของร้านจึงโทร. เรียกตำรวจ และนำตัวเขาส่งโรงพยาบาลในสภาพหายใจลำบากและเจ็บปวด เมื่อทางโรงพยาบาลได้รับข้อมูลจากตำรวจ จึงติดต่อหาครอบครัวของหวังกัง 

          พ่อแม่ที่ไม่ได้เจอหน้าลูกชายมา 10 ปี รีบมาหาหวังกังที่โรงพยาบาล แล้วก็ต้องช็อกกับสภาพของลูกชาย ที่ผอมแห้ง ผิวหนังหยาบกร้าน ร่างกายอ่อนแอมาก ยิ่งเมื่อทราบผลการตรวจร่างกาย ที่พบว่าหวังกังเป็นเยื่อหุ้มสมองอักเสบจากวัณโรค และยังมีโรคร้ายอื่น ๆ พ่อแม่ก็ใจสลาย ทำได้แค่ปล่อยโฮออกมา 

          ตอนนั้นเองที่หวังกังยอมสารภาพ ว่าสาเหตุที่หนีออกจากบ้าน เพราะเขาหวาดกลัวแรงกดดันจากพ่อ และละอายใจที่ไม่สามารถทำตามความคาดหวังของพ่อได้ ยิ่งเมื่อเห็นเพื่อน ๆ ประสบความสำเร็จ เขาก็ยิ่งรู้สึกด้อยค่าและล้มเหลว เลยหนีออกจากโลกความจริง เขาไปสู่โลกของเกม ที่มีแต่คนชื่นชมและยอมรับเขา 

          แม้ครอบครัวจะรู้ต้นตอของปัญหา แต่ทุกอย่างก็สายเกินแก้ หวังกังเสียชีวิตหลังเข้าโรงพยาบาลได้ 1 สัปดาห์ ท่ามกลางความปวดใจของครอบครัว โดยพ่อยังคงโทษเกมออนไลน์ว่าเป็นสิ่งที่ทำลายลูกชาย ขณะที่แม่ยังคงเศร้าทุกครั้งที่พูดถึงหวังกัง  

          เรื่องราวของหวังกังเป็นเสมือนกระจกเงาที่สะท้อนให้เห็นถึงผลกระทบของความกดดันจากครอบครัว กับการหนีความจริงโดยปล่อยให้ปัญหาค้างคา จนไม่สามารถย้อนกลับมาได้ 
 
ขอบคุณข้อมูลจาก Soha