ตามหาลูกชาย 17 ปี ได้กอดลูกทั้งน้ำตา แต่โลกพลิกซ้ำ ลูกถูกโทร. ตามไปรับสมบัติ

          17 ปีที่พลัดพราก สู่ตัวเลือกสุดลำบากใจ ลูกชายต้องเลือกพ่อแม่แท้ ๆ หรือครอบครัวเศรษฐี สายเลือดกับมรดกมหาศาล สุดท้ายจะจบที่สิ่งใด


          วันที่ 31 กรกฎาคม 2568 เว็บไซต์ Soha รายงานเรื่องราวที่ได้รับความสนใจบนโลกออนไลน์ของเวียดนาม เมื่อภาพสุดซึ้งของแม่ที่ได้พบลูกชายซึ่งพลัดพรากไป 17 ปี กลับกลายมาสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก เมื่ออยู่ ๆ สายโทรศัพท์ที่ดังขึ้น ทำให้เด็กหนุ่มจำเป็นต้องเลือกระหว่างรักแท้ของพ่อแม่ที่เฝ้ารอเขามาโดยตลอด กับการรับมรดกมหาศาลจากพ่อแม่บุญธรรมผู้มีพระคุณ

          ย้อนกลับไปเมื่อปี 2543 เด็กชายคนหนึ่งชื่อ หม่าเจียงฝู อายุ 4 ขวบ เติบโตขึ้นมาในฐานะลูกชายคนเดียวของบ้านที่มีพี่น้องผู้หญิง 5 คน ทำให้เขากลายมาเป็นลูกชายอันล้ำค่าของพ่อแม่ และได้รับความรักจากคนทั้งบ้าน เมื่อธุรกิจของพ่อแม่รุ่งเรืองขึ้น พ่อของเขาก็พาทั้งครอบครัวย้ายจากชนบทไปอยู่บ้านหลังใหญ่ในเมืองกุ้ยหยาง มณฑลกุ้ยโจว ประเทศจีน

          แต่ใครจะคิดว่านั่นกลับเป็นจุดเริ่มต้นของฝันร้าย เพราะหลังย้ายบ้านไป กิจการของที่บ้านก็เติบโตขึ้นเรื่อย ๆ ทำให้แม่ที่เคยอยู่บ้านเลี้ยงลูก จำต้องออกไปช่วยสามีดูแลกิจการที่ร้าน และแทบไม่มีเวลาดูลูก ๆ อีกต่อไป

          ในช่วงเวลานั้นเอง มีเพื่อนบ้านย้ายมาใหม่และเปิดร้านขายผลไม้อยู่ข้าง ๆ กัน เจ้าของร้านมีลูก 2 คนวัยไล่เลี่ยกับหม่าเจียงฝู เด็กชายจึงมักจะไปเล่นด้วยบ่อย ๆ เมื่อเวลาผ่านไปผู้ใหญ่ของทั้ง 2 ครอบครัวก็สนิทสนมกัน เมื่อใดก็ตามที่แม่ของหม่าเจียงฝูยุ่งมาก ก็มักจะฝากเขาให้ร้านขายผลไม้ช่วยดูแล

          แต่แล้ววันหนึ่งในเดือนกันยายน 2543 หม่าเจียงฝูเดินไปที่บ้านของเพื่อนบ้านตามปกติ และไม่กลับมาอีกเลย กว่าพ่อแม่ของเขาจะรู้ถึงความผิดปกติ ก็พบว่าเพื่อนบ้านและลูกชายหายไปอย่างไร้ร่องรอย โดยต่อมาทางตำรวจสอบสวนและยืนยันว่า แท้จริงแล้วเพื่อนบ้านของพวกเขาคือแก๊งค้ามนุษย์ ที่เปิดร้านขายผลไม้บังหน้า ส่วนเด็ก 2 คนที่มักจะมาเล่นกับหม่าเจียงฝู ก็คือเหยื่อที่ถูกลักพาตัวมาเช่นกัน

          ข่าวร้ายนี้เหมือนฟ้าผ่ากลางใจพ่อแม่ ทั้งคู่พยายามตามหาลูกชายไปทุกที่ และขอให้ตำรวจเร่งรัดการสอบสวน แต่เพราะเทคนิคการสืบสวนที่มีจำกัดในยุคนั้นทำให้การค้นหาไม่คืบหน้า ทุกวันแม่ร้องไห้จนตาบวม แถมไม่กี่เดือนต่อมาครอบครัวยังต้องเผชิญข่าวร้ายซ้ำ เมื่อลูกสาวคนที่ 2 ของบ้านหายตัวไปอีกคน

          หลังสูญเสียลูก 2 คน สามีภรรยาก็ใจสลาย พวกเขาตัดสินใจขายทรัพย์สินทั้งหมดและใช้เวลาที่เหลือจากนั้นเดินทางไปตามหาลูกทุก ๆ ที่ในกุ้ยโจว แต่ก็ยังคงไม่ได้รับเบาะแสใด ๆ

          กระทั่งปี 2558 ในที่สุดเรื่องราวของทั้งคู่ก็ถูกรายงานโดยสื่อท้องถิ่น เจ้าหน้าที่จึงมาเก็บตัวอย่าง DNA ของคู่สามีภรรยาไว้ บันทึกลงฐานข้อมูลแห่งชาติในส่วนที่เกี่ยวข้อง ทำให้ทั้งคู่เริ่มมีความหวังขึ้นบ้าง จนในที่สุดปี 2560 ช่วงเวลาที่พวกเขารอคอยก็มาถึง เมื่อพวกเขาได้รับเชิญให้ไปร่วมรายการโทรทัศน์ เกี่ยวกับการตามหาญาติ

          ในรายการ คู่สามีภรรยาได้พบกับชายหนุ่มวัย 21 ปี ซึ่งตั้งแต่พบกัน ทุกคนก็สังเกตเห็นความคล้ายคลึงระหว่างเด็กหนุ่ม กับฝ่ายสามีที่ตามหาลูกชาย

          เด็กหนุ่มเล่าว่า เขาจะได้ว่ามีสะพานหินใหญ่ ๆ ที่บ้านเกิด ซึ่งเมื่อคู่สามีภรรยาหยิบภาพของลูกชายสมัยเด็กออกมา ก็มีสะพานหินอยู่ในรูปนั้นจริง ๆ จนสุดท้ายผลการตรวจ DNA ก็ยืนยัน ว่าเด็กหนุ่มคนนี้ก็คือ หม่าเจียงฝู ที่หายตัวไป


          แม่ที่ทราบข่าวดีร้องไห้และเข้าไปกอดลูกชายแน่นด้วยความตื้นตัน แต่ตรงกันข้ามกับความโหยหาของแม่ เด็กหนุ่มกลับนิ่งเงียบ มีสีหน้าสับสน และดูค่อนข้างเหินห่าง แต่สิ่งที่น่าสะเทือนใจที่สุดเกิดขึ้นเมื่อมีสายจากพ่อแม่บุญธรรมโทร. เข้ามา

          ปรากฏว่าหลังเด็กชายถูกลักพาตัวไป เขาถูกขายให้แก่ครอบครัวเศรษฐีที่ไม่มีลูก คู่สามีภรรยาเศรษฐีรักเด็กคนนี้มาก หลังจากเปลี่ยนชื่อให้เด็กชายก็ดูแลเขาเป็นอย่างดี แม้แต่ตอนนี้ก็ยังโทร. ตามลูกชายให้กลับมาสานต่อธุรกิจของครอบครัว และพร้อมยกทรัพย์สินทั้งหมดที่มีแก่เขา

          ท่ามกลางตัวเลือกที่น่าอึดอัดใจ สุดท้ายเด็กหนุ่มตัดสินใจเลือกที่จะกลับไปหาพ่อแม่บุญธรรม โดยสารภาพตามตรงว่าพ่อแม่บุญธรรมเลี้ยงดูเขามา 17 ปี มันยากที่จะตอบแทนความเมตตานี้ แต่เขาก็ให้สัญญาว่าจะกลับมาเยี่ยมพ่อแม่แท้ ๆ

          อย่างไรก็ตาม แม่แท้ ๆ ของเขาไม่ยินยอม เธอวิงวอนลูกชายให้กลับมาหา แม้แต่พี่สาวของเด็กหนุ่มก็ยังบอกว่า เขาสามารถเลือกได้แค่ครอบครัวเดียวเท่านั้น

          ช่วงเวลาที่ควรจะเป็นความตื้นตันใจ จึงจบลงด้วยความอึดอัด โดยฝ่ายลูกชายเองก็ยากที่จะคาดเดาความรู้สึกที่เกิดขึ้น และยากจะตัดสินใจเลือกระหว่างพ่อแม่ที่ทิ้งทุกอย่างเพื่อตามหาเขา กับพ่อแม่บุญธรรมที่มีบุญคุณและพร้อมมอบทุกอย่างแก่เขา


ขอบคุณข้อมูลจาก Soha