น้องเต้าหู้ ตามหาพ่อแม่ เล่าวัยเด็กแสนสาหัส ถูกลักพาตัวไปขาย-ทำร้าย-ล่วงละเมิด

          อย่างไรก็ตาม ล่าสุด น้องเต้าหู้ ได้ออกมาทำคลิปเล่าความจริงแสนเจ็บปวด เกี่ยวกับครอบครัวและชีวิตวัยเด็กของเธอ โดยมีการเผยแพร่คลิปผ่านทางโซเชียลจีนอย่าง Douyin และ Xiaohongshu ซึ่งทางเพจ ลุยจีน Luijeen ได้นำเรื่องราวของเธอมาสรุปเป็นภาษาไทย ดังนี้ 
          - น้องเต้าหู้ เล่าว่า เธอคือเด็กที่เคยถูกแก๊งลักเด็กเอาไปขาย นี่คือความจริงที่เธอไม่เคยกล้าเล่าที่ไหนมาเป็นเวลาถึง 20 ปี เพราะกลัวคนอื่นจะหัวเราะหรือพูดถึงเธอในแง่ร้ายมาตลอด 

          - การตัดสินใจมาพูดในครั้งนี้ เพราะเธอเห็นข่าวของคุณพ่อชาวจีนคนหนึ่งที่ตามหาลูกสาวมานานถึง 19 ปี แล้วในที่สุดก็หาเจอ ทำให้เธอรู้สึกตื้นตันมาก ๆ และคิดว่านี่คงถึงเวลาแล้วที่เธอจะตามหาครอบครัวที่แท้จริงสักที 

          - น้องเต้าหู้ พูดทั้งน้ำตาว่า...ไม่รู้ว่าพ่อแม่ที่แท้จริงของเธอจะเป็นยังไงบ้างตอนนี้ ไม่รู้ว่าพวกเขาจะลืมเธอไปแล้วหรือยัง ?

          - ความทรงจำเกี่ยวกับครอบครัวที่แท้จริง เธอจำได้ว่าที่บ้านมี พ่อ แม่ พี่สาว 2 คน พี่ชาย 1 คน เธอเป็นลูกคนสุดท้อง 

          - แม้จะจำชื่อจริงของตัวเองไม่ได้ แต่จำได้ว่าพ่อแม่รักเธอมาก ๆ แม้หลังพ่อแม่แยกทาง พ่อยังมักพาเธอซ้อนมอเตอร์ไซค์ไปไหนมาไหนตลอด 

          - วันหนึ่งพ่อพาเธอไปที่ร้านขาย TV ในย่านการค้า พ่อให้เธอเรียกคุณน้าคนหนึ่งที่ร้านนั้นว่า มามี้ (แม่เลี้ยงของเธอ) มามี้รักเธอมาก ๆ มักจะซื้อกระโปรง รองเท้าสวย ๆ ให้เธอ เธอมักสวมกระโปรงเต้นอยู่ในร้าน

จุดเริ่มต้นของฝันร้าย

          - วันหนึ่งขณะที่เธอเล่นอยู่นอกร้าน มีคุณป้าแปลกหน้ามาทัก ชักชวนว่าจะพาไปเล่นที่สนุก ๆ เธอขึ้นรถของคุณป้าไปด้วยความไร้เดียงสา และนั่นคือจุดเริ่มต้นของฝันร้าย

          - น้องเต้าหู้ ถูกป้าพาไปยังที่ไกลมาก ๆ และฝากไว้กับคนแปลกหน้าอีกคน ที่นั่นมีเด็กเล็ก ๆ เหมือนเธออีกหลายคน ก่อนที่ชายคนหนึ่งจะซื้อเธอไป 

          - ชายแปลกหน้ากับคนที่มาซื้อเธอ (พ่อเลี้ยง) เป็นเพื่อนกัน เขาพาเธอไปที่สถานีรถไฟแห่งหนึ่ง ให้เธอยืนนิ่ง ๆ จากนั้นก็ถ่ายรูปส่งไปให้ "ผู้ซื้อ" ก่อนส่งตัวเธอขึ้นรถไฟไป ซึ่งเธอได้พบภาพนี้อยู่ในอัลบั้มรูป QQ ของพ่อเลี้ยง และแอบเซฟเก็บไว้มานาน

          - ชายแปลกหน้าให้ลูกสาวตัวเอง พาเธอขึ้นรถไฟไปลงที่มณฑลเหอหนาน และถูกนำไปฝากไว้ที่บ้านของพี่สาวพ่อเลี้ยง (ป้า) และถูกทิ้งไว้ที่บ้านป้าตั้งแต่นั้นมา  

ฝันร้ายที่ยังไม่จบ วัยเด็กที่ถูกทำร้าย-ล่วงละเมิด

 
          - ป้าใช้งานเธอทำงานบ้านสารพัด และยังทำร้ายร่างกาย ด่าทอเธอบ่อยครั้ง เธอจำได้ว่าป้าชอบหยิกแก้ม หยิกตามแขนขา รวมถึงตบหน้าเวลาไม่พอใจ 

          - ป้าเกลียดเธอมาก อาหารที่เธอได้กินที่บ้านป้าบ่อย ๆ คือ หมั่นโถว, ซุปแป้ง (น้ำร้อนผสมแป้งทำอาหาร) กับผักดอง แต่ถ้าเวลามีญาติหรือเพื่อนมาหา ป้าก็จะพูดจากับเธอดี ๆ และทำอาหารดี ๆ ให้เธอร่วมโต๊ะด้วย

          - ครั้งหนึ่งมีญาติป้ามาที่บ้าน ป้าทำอาหารต้อนรับเต็มโต๊ะ มีจานนึงเป็นหมู เธออยากกินมาก ๆ แต่พอเอื้อมตะเกียบไปจะคีบ กลับถูกป้ามองตาขวางจนต้องรีบหดมือกลับ  

          - ตอน 4-5 ขวบเธอฉี่รดที่นอน สามีป้า (ลุง) ได้ล่วงละเมิดทางเพศเธอ (ไม่ได้บอกรายละเอียด) เธออยากหนีออกจากบ้านหลังนั้นมากแต่ก็กลัวไปหมด และไม่กล้าบอกเรื่องที่ถูกล่วงละเมิดกับใคร เพราะถ้าป้ารู้ ป้าตีเธอตายแน่ ๆ

          - ชีวิตช่วงวัยเด็กถึงวัยรุ่น เธอเคยพยายามจบชีวิตมาแล้ว 4 ครั้งแต่ไม่สำเร็จ ซึ่งทุกครั้งไม่ใช่เพราะเธอไม่อยากมีชีวิต แต่อยากให้ความเจ็บปวดจบลงเสียที 

          - เมื่อพ่อเลี้ยงรับเธอมาอยู่ที่บ้านในเมือง แม้ภายนอกเขาจะดูเป็นคนซื่อ ๆ แต่ลับหลังกลับใช้ความรุนแรงกับเธอ ควบคุมบงการชีวิตเธอ หากเธอทำอะไรที่เขาไม่ชอบ ก็จะบ่นกรอกหูเธอนาน ๆ บางครั้งเมื่อบ่นแล้วอารมณ์ขึ้นก็จะตบหน้าหรือถีบเธอจนล้ม 
 
          - เธอมารู้ทีหลังว่า ที่พ่อเลี้ยงซื้อเธอมาเพราะอยากให้เธอสอบเข้ามหาวิทยาลัยสูง ๆ แบบ ม.ชิงหัว หรือ ม.ปักกิ่ง เขาจะได้มีหน้ามีตาในหมู่ญาติ ๆ 

          - เธอเกลียดพ่อเลี้ยงคนนี้มาก ๆ เพราะเธอรู้ว่าเขาไม่ใช่พ่อที่แท้จริง และพ่อเลี้ยงก็เหมือนจะรับรู้ได้เหมือนกันว่าเธอเกลียดเขา เธอพยายามดื้อและไม่เชื่อฟังเขาตลอด

          - เธอมักถูกพ่อเลี้ยงด่าเรื่องผลการเรียน และทุบตีแบบวันเว้นวัน เพื่อน ๆ ที่โรงเรียนก็ยังรู้ว่าเธอถูกพ่อเลี้ยงตีบ่อย ๆ ครั้งหนึ่งที่ผลการเรียนไม่ดี เธอถูกพ่อเลี้ยงทุบตีจนฉี่ราด 

          - วันหนึ่งเพื่อนบ้านที่เป็นผู้หญิงอายุใกล้เคียงเธอมาขอนอนที่บ้าน กลางดึกเธอรู้สึกว่ามีมือมาลูบคลำที่ส่วนล่างของร่างกาย เธอแอบเปิดตามอง พบว่าพ่อเลี้ยงลวนลามเธออยู่ แม้เพื่อนบ้านจะนอนข้าง ๆ เธอกลัวและอยากกรี๊ดดัง ๆ แต่ไม่กล้า ทำได้แค่เลี่ยงทำเป็นนอนดิ้นพลิกตัว พ่อเลี้ยงจึงไม่ทำอะไรต่อ 
 
          - หลังเหตุการณ์นั้น เธอแอบหนีออกจากบ้าน ด้วยการวิ่งไปไกลมาก ๆ จนถึงคลอง และคิดที่จะกระโดด แต่มีคุณน้าคนหนึ่งมาจับแขนไว้ ไม่ให้เธอกระโดดลงไป 

ชีวิตบทใหม่ สู่การจากลา 

          - คุณน้าพาเธอไปที่บ้าน ให้เธออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อ ทำอาหารอร่อย ๆ ให้เธอกิน นั่นเป็นครั้งแรกที่เธอได้รับรู้ความรักของเแม่ 

          - เพราะคุณน้าอยู่ตัวคนเดียว เมื่อมีเวลาเธอจึงมักมาหาคุณน้าที่บ้านบ่อย ๆ คุณน้าเป็นกำลังใจให้เธอมีชีวิตอยู่ต่อ แต่คุณน้าป่วยหนักจนต้องกินยา และผมร่วงจากการทำคีโม 

          - วันหนึ่งเธอเลิกเรียน รีบไปหาคุณน้าเพื่อไปทานข้าวเย็นด้วยกัน พอผลักประตูเข้าไป ก็ไม่เห็นมีอาหารบนโต๊ะหรือมีคนในห้องรับแขก เธอเลยผลักประตูห้องนอนคุณน้าเขาไปดู เห็นคุณน้านอนอยู่บนเตียง เมื่อมาดูใกล้ ๆ จึงพบว่า...คุณน้าหมดลมแล้ว  

          - คุณน้าได้โอนบ้านให้เป็นมรดกแก่เธอ คุณน้ายังสั่งเสียไว้ว่า บ้านหลังนี้จะเป็นที่ให้เธออยู่ถ้าไม่มีที่ไป และเธอต้องเข้มแข็ง ต้องอดทน ถ้าเธอสามารถอยู่ได้ด้วยตัวเองแล้วขอให้หนีไปให้ไกล

          - น้องเต้าหู้ บอกว่าตอนนี้เธออยู่ได้ด้วยตัวเองแล้ว มีความสุขดี 

ตามหาครอบครัวที่แท้จริง

          - ภาพวัยเด็กที่เป็นเบาะแสเดียวที่โดนแก๊งลักเด็กถ่ายที่สถานีรถไฟ ชาวเน็ตจีนได้ช่วยกันสืบค้นจนพบว่าคือ สถานีรถไฟที่กวางโจว

          - วันที่ 6 กรกฎาคม น้องเต้าหู้โพสต์คลิปล่าสุดที่เดินทางไปกวางโจว โดยเธอได้เข้าไปแจ้งความเรื่องโดนลักพาตัวในวัยเด็กที่สถานีตำรวจใกล้ ๆ สถานีรถไฟดังกล่าว รวมถึงเข้าไปติดต่อที่ศูนย์ตามหาคนหาย 

          - ทางศูนย์ฯ เก็บเลือดเพื่อเอาตัวอย่าง DNA ของเธอไปเทียบเคียงกับในระบบค้นหาคนหาย หากโชคดีพ่อแม่ของเธอได้เคยมาเก็บเลือดไว้กับศูนย์ฯ เธอก็จะได้รู้ว่าพ่อแม่ที่แท้จริงคือใคร ซึ่งอย่างเร็วที่สุดน่าจะทราบผลใน 5-7 วัน

          - น้องเต้าหู้ ไม่ได้พูดถึงพ่อเลี้ยงอีก ขณะที่แฟนคลับทั้งชาวจีนและชาวไทยต่างเข้าไปให้กำลังใจเธอ 
          - ต่อมา น้องเต้าหู้ ได้โพสต์ข้อความอัปเดตผ่านเฟซบุ๊ก Aurora Aurora ระบุข้อความเป็นภาษาไทยว่า 

          "ฉันอยากจะขอโทษแฟนคลับที่รักฉันทุกคน ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังอะไรจากพวกคุณ ฉันแค่อยากให้พวกคุณได้เห็นด้านที่มีความสุขของฉัน ฉันรักพวกคุณจริง ๆ ช่วงเวลาที่ฉันอยู่เมืองไทยเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดในชีวิตของฉัน พวกคุณคือคนที่รักษาบาดแผลในใจของฉันจากประสบการณ์วัยเด็กที่แสนสาหัส ฉันเห็นว่าพวกคุณทุกคนมีคำถามมากมาย และฉันจะค่อย ๆ อธิบายให้พวกคุณทุกคนทราบ"